Koppenbergcross

De haan kraaide om half zes, niet om naar het werk te gaan, maar om op tijd in Oudenaarde te zijn. De eerste november is de dag van de Koppenbergcross! Deze cross was 4 jaar geleden mijn eerste cross op Belgische bodem, toen we met onze twingo bij de bushalte stonden 😉 . Ik weet nog dat ik onder de indruk was van al dat publiek. Wat een ervaring! Dat is dan ook de reden dat ik deze cross elk jaar toch weer rijd, ook al weet ik dat het parcours me niet echt ligt. Dit jaar is het parcours ook nog eens behoorlijk veranderd met de finish nu bovenop de kasseien. Na het inrijden was het me al duidelijk, zo ligt het me nog minder, nergens vlak. En vanwege de nazomer ook nog eens zonder blubber.

Het was dus bij de start inklikken en na de finish weer uitklikken, dat deed me dan wel doen besluiten een klein bidonneke mee te nemen. Daar had ik zeker baat bij! Ik startte goed, maar tegen het einde van de kasseien, bij het indraaien van het veld, waren er al aardig wat dames me gepasseerd, zoals ik eigenlijk wel verwacht had. De eerste doorkomst bij de materiaalpost lag ik 22ste (pfoei) ademhaling controleren, blijven focussen en doortrappen! Ik bleef vooruit kijken en schoof nog op tot de 16de plek, ik reed weer erg constant, anderen deden dat niet en dus werd ik nog weer voorbij gestreefd. Ik zal net ergens krap top20 hebben gereden. Onder het motto: je word er sterk van; toch weer een mooie dag beleefd. De aanmoedigingen waren wederom bijzonder!

Foto Peter Schepens