Agter de berg

Stonden we geparkeerd, als de berg de zandheuvel was waar we tegenaan keken. Het beloofde mooi weer te worden toen we ’s ochtends voor mijn een-na-laatste cross van dit seizoen wederom maar eens de grens over trokken. Ik had gekozen voor deze wedstrijd omdat het een leuk parcours zou zijn en de organisatie (startbox.be) veel voor het damesveldrijden doet. Bij aankomst was de sfeer al relaxed en alles was goed geregeld. Parking, inschrijving en parcours lekker dicht opeen.
Het parcours was zonder asfalt en toch snel, maar ook mooi technisch en met best wat zand. Dat zand was een beetje verraderlijk, waar het met inrijden nog hard en met sporen was, was het tijdens de cross al echt mul en zwaar geworden.
Enige verbazing toen ik niet bij de eersten naar de start werd geroepen (blijkbaar ander klassement dat gehanteerd werd?) maar gelukkig had ik wel de laatste plaats op de eerste rij. Ik was redelijk goed weg, maar het werd wat wringen in de eerste bocht, waarbij de dame voor me erbij ging liggen en ik ternauwernood om haar heen kon. Zo lag ik derde, maar kon ik al snel opschuiven naar plek 2 op de smalle zandstrook en halverwege ronde 1 pakte ik de leiding. Meteen maar doorrijden dacht ik, de zandstrook in het laatste deel van de ronde lag er zoals al gezegd ineens een stuk zwaarder bij en het was even ploeteren geblazen. Toen kregen we van de kant al te horen dat er nog 3 rondes waren te gaan?! Huh is dat niet wat weinig? Maar goed, jury beslist. In ronde 2 kwam Shana aansluiten na de zandstrook en zij nam de leiding, ik kon goed mee. Door een klein foutje kwam ik op een gaatje te zitten, maar ik kwam weer terug. Het gat werd te groot toen ik in ronde 3 mezelf vast reed in het zand en het grootste deel te voet door moest. Deze kloof kreeg ik niet meer gedicht, zo reed ik de wedstrijd uit op plaats 2.
Complimenten voor de organisatie, en dank voor de aanmoedigingen van de ‘vaste’ fans.

Dank aan Vic voor de foto’s en de gezellige babbel, leuk u weer eens te spreken